Πάσχα είναι στη Σπάρτη, στον κόσμο, στο άπειρο. Πάσχα παντού. Πηγαίνοντας –τ’ άλλο πρωί θα σου κλείσω μια μουσική από γύρη κι από λεμονάνθια στο γράμμα μου. Θα σου στείλω ένα φως διαλεγμένο από την επιφάνεια του κύματος, που σκεπάζει την άνοιξη τ’ άσπρα περβόλια της.
Τα χιόνια θα λιώνουν ψηλά στον Ταΰγετο κι ότι κι αν πεις, η καρδιά μου, Μαρία, είναι μια στέρνα. Γιομίζει όταν χίλια ρυάκια μαζί κατεβαίνουνε μέσα της –
Τότε λοιπόν ξεχειλίζει και τρέχει, ιδρώνοντας όπως μια στάμνα στο άπειρο.
Το αναγνωστικό «Ήλιος και ζωή»
Ήρθες προχτές και μου αντάλλαξες
το παρόν με το μέλλον. Κατάκλυσες
με φως τα τετράδια μου. Τόσος πολύς
ουρανός που περίσσεψε, τι να τον κάνω;
Λογαριάζω να γράψω λοιπόν το Αναγνωστικό της χαράς.
Το «Ήλιος και ζωή» για τ’ αγράμματα παιδιά του αιώνα μου.
Ένα βιβλίο – βουνό, να γυρίζουν
στον ήλιο τη μέρα ανάμεσα στ’ άστρα
τη νύχτα οι σελίδες του.
Νικηφόρος Βρετάκος
