Γυναίκα εύθραυστη σαν την πόα
αισθαντική σαν της εφηβείας τον κρίνο
που μιλάς κι αναδύονται χίλιοι καημοί
στα μάτια σου χτίζεται ο κόσμος
με αζαλέες και τριαντάφυλλα
για τους ήχους της "Νοσταλγίας"
και το πούσι του Καββαδία.
Ανεκτίμητο ποίημα σμιλεμένο στο χθες
με ποίηση και εικαστική
με την υποκριτική επί σκηνής
στην κόψη του τώρα
είσαι ένα αμνησίκακο ρήμα
που το κάνουν ανήμπορο
τα παγωμένα χαμόγελα των αγαπημένων
που περνούν στην αθανασία.
Κάποιοι είπαν ότι μπορείς
και περνάς απευθείας στην Άνοιξη
και καρποφορείς στα ξανθά Καλοκαίρια
στην άμμο των κοχυλιών που η παλίρροια
σβήνει τα βήματα της αγάπης
και μένει η πατημασιά απ'τους γλάρους.
Πολέμησε όπως σου παραδίδεται η ζωή
και μη λυγάς με την πρώτη βροχή
και την πάχνη των λουλουδιών
και σε βρει ο Χειμώνας χλωμή
πίσω απ' τη νοτιά των παραθυριών
Ό,τι έχτισες μες στον χρόνο
και το είπες δικό σου,πρόσεξε
μη τον κάνεις "ομίχλη και δάκρυ"
θα σε πνίξει η απληστία των φεγγαριών
που σε ξεγελούν με Πανσέληνους
και απομυζούν ό,τι αχνοφέγγει
απ'της ψυχής σου το φως!
Θεόδωρος Σαντάς,Θεσσαλονίκη
