ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ
Το νερό που το νόμιζα στερεμένο
αναβλύζει καθώς ένας πίδακας - κρίνος
πάλι απ' τα βάθη μου. Όλα τα 'μαθα,
θεέ μου, ρώτησε με ότι θέλεις
κ' εγώ θα σου ειπώ. Και μόνον
γι' αυτό το πιο κοντινό μου
μη με ρωτήσεις.
(Εσένα εαυτέ μου,
ως να είμαστε δυο διάφοροι
κόσμοι, το ξέρω. Θα φύγω
χωρίς να σε μάθω ποτέ.)
Νικηφόρος Βρεττάκος
andrew kovelinas
